เงิน ไม่สำคัญเสมอไป

เงิน ซื้อเตียงนอนได้ แต่ซื้อการหลับเป็นสุขไม่ได้

เงิน ซื้อกระดาษปากกาได้ แต่ซื้อความเป็นกวีไม่ได้

เงิน ซื้ออาหารดีๆ ได้ แต่ซื้อความอยากรับประทานไม่ได้

เงิน ซื้อความประจบสอพลอได้ แต่ซื้อความจริงใจไม่ได้

เงิน ซื้อการตามใจได้ แต่ซื้อความจงรักภักดีไม่ได้

เงิน ซื้อเพชรนิลจินดาได้ แต่ซื้อความงามไม่ได้

เงิน ซื้อความสนุกชั่วคราวได้ แต่ซื้อความสุขไม่ได้

เงิน ซื้อเพื่อนร่วมเดินทางได้ แต่ซื้อเพื่อนแท้ไม่ได้

เงิน ซื้ออำนาจราชศักดิ์ได้ แต่ซื้อปัญญาไม่ได้

เงิน ซื้ออาวุธยุทธภัณฑ์ได้ แต่ซื้อสันติสุขไม่ได้

เงิน ซื้อเมียที่สวยได้ แต่ซื้อแม่ที่ดีให้ลูกไม่ได้

เงิน จะสำคัญเมื่อจำเป็นต้องใช้เท่านั้น


อัตตะนา โจทะยัตตานัง จงเตือนตนด้วยตนเอง

" สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นทั้งมวลมีความดับไปเป็นธรรมดา "

 

* พุทโธ อัปปมาโณ คุณของพระพุทธเจ้านี่หาประมาณมิได้ *

* อัตตนา โจทยัตตานัง จงเตือนตนด้วยตนเอง *

* จิตเต ปาริสุทเธ สุคติ ปาฏิกังขา ถ้าจิตบริสุทธิ์แล้วอย่างน้อยเราก็ไปสู่สุคติโลกสวรรค์ *



‘อยู่คนเดียว เปลี่ยวกาย แสนสบายแต่ไม่สนุก อยู่สองครองสุข แสนสนุกแต่ไม่สบาย’

 

" บุคคลไม่ควรไว้วางใจในผู้ที่ยังไม่คุ้นเคยกัน
แม้ผู้ที่คุ้นเคยกันแล้ว ก็ไม่ควรไว้วางใจ
ภัยย่อมมาจากผู้ที่คุ้นเคยกัน เหมือนภัยของ
ราชสีห์เกิดจากแม่เนื้อ ฉะนั้น "

 มงคลชีวิต

1. ไม่มีอะไรยาก สำหรับคนที่มีความเพียร
   ไม่มีอะไรง่าย สำหรับคนที่เกียจคร้าน
   For the industrious Nothing is difficult,
   For the lazy-bones Nothing is easy.
    
2. พิทักษ์คนพาล ระรานคนดี เป็นวิถีทางที่ผิด
   กำจัดคนพาล บริหารคนดี เป็นวิธีที่ถูก
   It is wrong to protect the rogue
   And to harass the good;
   It is right to get rid of the rogue
   And to attend the good.
    
3. โลกนี้เป็นสวรรค์ ถ้าแบ่งปันน้ำใจ
   โลกนี้เป็นไฟ ถ้าหวังได้แต่เงิน
   The world will become a paradise
   Should the worldlings be charitable;
   The world will be aflame
   Should the worldlings be money-grubbers.
    
4. เป็นอยู่อย่างผู้ใหญ่ ต้องใฝ่คุณธรรม
   เป็นอยู่อย่างผู้นำ ต้องทำเป็นแบบอย่าง
   To live as a mature person means to
   Have righteousness cultivated;
   To live as a leader means.
   To be an exemplar.
    
5. เป็นอยู่อย่างคนไทย อย่าหลงใหลต่างชาติ
   เป็นอยู่อย่างฉลาด ต้องสะอาดกายใจ
   To live as a Thai means not to
   Be deluded by foreigners;
   To live wisely means to be clean
   In the body and the mind.
    
6. อาชีพทำได้ตามกาล การศึกษาทำได้ทุกโอกาส
   Occupation is executed at certain times,
   Education is executed all the time.
    
7. ควายโง่ยังใช้ทำงานได้ คนโง่ใช้ทำอะไรไม่ได้เลย
   A stupid buffalo is still good for work,
   A stupid fellow is good for nothing.

Intellectuals solve problems, geniuses prevent them.

คนฉลาดหาทางแก้ปัญหา แต่อัจฉริยะหาทางป้องกันปัญหา

It' s not your salary that makes you rich, it' s your spending habits.

คุณไม่ได้ร่ำรวยเพราะเงินเดือนที่ได้รับ แต่เพราะนิสัยการใช้เงินของคุณตะหาก

Love the giver more than the gift.

จงรักผู้ที่ให้มากกว่าของที่ได้รับ

Intellectuals solve problems, geniuses prevent them.

คนฉลาดหาทางแก้ปัญหา แต่อัจฉริยะหาทางป้องกันปัญหา

A fool is wise in his eyes.

คนโง่มักมองว่าตัวเองฉลาด

ทำจิตตัวเดียวไม่มีหลงผิด      ทำให้ถึง      จิตไม่มีหลงทาง

ตาฟ้าเห็นธรรม      ตาดำเห็นผิด

ปู่ชีปขาวแห่งเขาสอยดาว

 
                        "อนิจจัง ไม่เที่ยง
                                        ทุกขัง เป็นความทุกข์
                                                  อนัตตา ไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่ของเขา
                                                             สักแต่ว่าเป็นรูป เป็นนาม
                                                                       จึงมิใช่ของเราและของเขา"

               ศัตรูที่แท้จริงของคนคือ โลภ โกรธ หลง ต้องแก้ด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา

                         
                                         
อยู่เพื่อทำความดีนี้เพื่อแม่   อยู่เพื่อแผ่อายุพระพุทธศาสนา
อยู่เพื่อสร้างบารมีที่ทำมา   อยู่เพื่อพาสรรพสัตว์ขัดจิตใจ

           คนจะงาม งามน้ำใจ              ใช่ใบหน้า
           คนจะสวย สวยจรรยา           ใช่ตาหวาน
              คนจะแก่ แก่ความรู้                ใช่อยู่นาน
           คนจะรวย รวยศีล รวยทาน   ใช่บ้านโต


                                       
อย่าคิดว่าตัวท่านนั้นอ่อนแอ

หรือคิดแต่ท้อแท้ และแพ้พ่าย

จงคิดว่า จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยไป

แกร่งทั้งกายและจิตใจ ไม่พรั่นพรึง


              การนึกถึงความตายสบายนัก

มันหักรักหักหลงในสงสาร

        บรรเทามืดโมหันอันธการ

                      ทำให้หาญหายสะดุ้งไม่ยุ่งใจ



ยามมีกิจ หวังให้เจ้า เฝ้ารับใช้

                 ยามป่วยไข้ หวังให้เจ้า เฝ้ารักษา

                    ครั้นเมื่อยาม ล่วงลับ ดับชีวา
                                   
                                            หวังให้เจ้า ปิดตา เวลาตาย                                                       



เลิกฝันกันซะจะได้พบพระคือความจริง
เลิกหลอกตัวเองจะพบเพลงพระนิพพาน

หลวงปู่โต

เตือนตนตลอดเวลา      ไม่ต้องมัวลีลา      นั่นคือการบำเพ็ญ      ไม่ต้องไปคิดให้วุ่นวายกับโลก      

 แต่ให้ตรึกตรองในธรรม      ชีวิตและเวลาไม่รอใคร       จะมัวช้าอยู่ใย      เร่งไปนิพพาน       

 

เวลาไม่มี      จะทำความดีได้อย่างไร      ขอให้เห็น      ทำให้เร็ววัน       เราจะพบกันในทันที

         

กรงในกองขันธ์

กรงขังในกองขันธ์ช่างกว้างใหญ่      เหมือนท่องไปไม่สิ้นสุดในเวหา

เดินผิดทิศคิดผิดทางเพิ่มอัตตา       กรงขันธายิ่งขยายยิ่งกว้างไกล

อนึ่งเล่าในความจริงใครจะคิด         มัวยึดติดทั้งตัวกูของกูเป็นไฉน

ฟังพระเทศน์ความจริงยิ่งห่างไกล       จะยืนเดินนั่งนอนไหนก็วังวน

ทั้งโลกนี้และโลกหน้าขันธ์เป็นเหตุ        เพราะติดเหตุจึงเกิดผลน่าสับสน

นี่และหนาพระท่านเรียกว่าวังวน       ต้องเวียนว่ายวกวนดูวุ่นวาย

มาวันนี้เรากลับมีโอกาส       อย่าให้พลาดก่อนเวลานี้จะสาย

วันเวลาในชีวิตไม่มากมาย      เวลาตายเวลาเกิดอยู่คู่กัน

เกิดมาพบพระพุทธมีบุญมาก       จะได้ขาดสิ้นกิเลสจากกรงขันธ์

พระธรรมสอนเป็นอุบายให้เท่าทัน       ทั้งเหตุขันธ์เหตุทุกข์เหตุอะบาย

จงสลัดความคิดจากข้ออ้าง       จงองอาจบำเพ็ญเพียรก่อนจะสาย

จงสำริดสำเร็จก่อนจะตาย       จิตสุดท้ายคือพ้นกรงขันธมาร

ศรัทธาที่มั่นคง ศรัทธามหาศาลกำลังใจที่มั่นคง

ยึดมั่นและดำรงต่อองค์พระศาสดา

ร้อยแรงรวมเป็นหนึ่งเพื่อมุ่งมั่นในเจตนา

ตอกย้ำพระศาสนาจะสถิตย์ ณ แดนไทย

 

ขอบารมีองค์พระศรี สถิตย์มั่นในดวงใจ

ปวงข้า ขอรับใช้เบื้องบาทาพระทรงธรรม

จงพ้นพันปัญหา พันมายา ฝ่ายอธรรม

คนทำงานฟ้าฟ้าคัดเลือก
คนทำงานฟ้าฟ้าจัดสรร
คนทำงานฟ้าฟ้าแบ่งปัน
คนทำงานฟ้าได้นั้นต้องคนดี


เรื่องหลากหลายเกิดมีที่ความคิด      ใจหงุดหงิดใจฟุ้งซ่านไร้เหตุผล
ความรู้สึกมากมายในตัวตน     พาสับสนวกวนในโลกา
เห็นทางตาฟังทางหูรู้ทางจิต     กลิ่นนาสิก รสรับได้ ทางชิวหา
ส่วนสัมผัส กระทบได้ ทางกายา     เรื่องนานา พาชวนคิด หกทิศทาง
เรื่องทางตา เรื่องทางหู เรื่องทางจิต     นอนยังคิดวุ่นวายจนฟ้าสาง
ถึงตอนเช้ายังคิดต่อไม่มีวาง     ตกหลุมพรางแห่งความคิดสนิทใจ
พระจอมตรัย ทรงแสดง เรื่องความคิด     ถึงชนิดแห่งเวรเป็นไฉน
เหตุแห่งเวรเกิดขึ้นอยู่ร่ำไป     เพราะปล่อยจิตคิดไปไม่มีวาง
ตรงกันข้ามกับหนทางสมณะ     คิดแบบพระต้องลดละและสะสาง
ไม่ส่งจิตตามเรื่องราวทั้งหกทาง     จิตเป็นกลางกำหนดรู้อยู่ภายใน
กำหนดใจกายวาจาไว้ในจิต     เพ่งพินิจอยู่ภายในให้สดใส
ความรู้สึกให้เรารู้อยู่ภายใน     ไม่ส่งจิตออกไปไกลจากตัว
ความรู้สึกความรู้ตัวคือสต     สัมมาทิฏฐิน้อมใส่ใจไกลทางชั่ว
พาชีวิตไม่วุ่นวายหลงเมามัว     มีรู้ตัวคือสติติดตามตน
ความเป็นคนจึงมีค่าหามิได     ้ จงเลือกใช้วันเวลาอย่าสับสน
เราได้พบพระพุทธศาสนาไม่อับจน     บุญส่งผลถึงท่าน...ขอโมทนา
                                            
                                                                                                                                                                                                                                                                                 


หลวงปู่พระอุดมญานโมลี (จันทร์ศรี จันททีโป) เจ้าอาวาสวัดโพธิสมภรณ์ อ.เมือง จ.อุดรธานี

นรกโลกนี้
ยังไม่เผ็ดร้อน
เท่ากับนรกในภพหลัง
สวรรค์ในภพนี้ ไม่สุขสงบร่มเย็น
ไม่อุดมสมบูรณ์ไพบูลย์
เท่ากับสวรรค์ในภพภูมิอื่น
นี่คือความจริง"
คติธรรมพระอุดมญานโมลี
๑. "คนดีพวกน้อย แพ้คนชั่วพวกมาก"
๒."ทำดีไม่ได้ดี เพราะยังทำไม่ถึงดี หรือทำเกินพอดี"
๓."ที่คนทำดีแล้วมักบ่นว่าไม่ได้ดี เพราะดีนั้น มีโทษ"
๔."บุญจะให้คุณ ต่อเมื่อผู้ให้ลืมไปแล้ว"
๕."การพูดมาก แก้ปัญหาใดๆไม่ได้เลย แม้กับปัญหาที่พอจะแก้ไขได้"
๖."พายุร้าย ทำอันตรายได้น้อยกว่าวาจาส่อเสียด ยุแหย่ ใส่ร้าย นินทากัน"
๗."การคุยสนุกหากเกินหนึ่งชั่วโมง คือการทำลายเวลาอันมีค่าของตนเองและผู้อื่น"
๘."อย่าพูดอะไรเพียงเพราะเห็นว่าสนุกปาก เรื่องร้ายสงบได้ เมื่อหยุดพูดถึง
๙." ความรักดูเหมือนหอมหวาน ความชั่วดูเหมือนเผ็ดร้อน ทั้งสองนี้เป็นอารมณ์สุดโต่ง มีอำนาจเหนือเราเมื่อใด จะทำลายเราอย่างเจ็บปวดที่สุด"      



ขอพวกเราทั้งหลายจำไว้เถิด
ว่าการเกิดนี้ลำบากยากนักหนา
ครั้นคนเราได้กำเนิดเกิดขึ้นมา
ก็กลับพากันถึงซึ่งความตาย

( หลวงวิจิตรวาทการ)



ต้องเวียนเกิดเวียนตายตามบุญบาป
เมื่อไรทราบธรรมแท้ไม่แปรผัน
ไม่ต้องเกิดไม่ต้องตายสบายครัน
มีเท่านั้นใครหาพบจบกันเอย

( ท่านพุทธทาสภิกขุ)



กายนี้ท่านเปรียบดั่งท่อนไม้
ครั้นดับไปสมมติว่าเป็นผี
เครื่องเปื่อยเน่าสะสมถมปฐพี
เหมือนกันทั้งผู้ดีและเข็ญใจ

( เจ้าพระยาคลัง หน)


อันรูปรสกลิ่นเสียงนั้นเพียงหลอก
ไม่จริงดอกอวิชชาพาให้หลง
อย่าลืมนะร่างกายไม่เที่ยงตรง
ไม่ยืนยงทรงอยู่คู่ฟ้าเอย

( จากหนังสือเก่าโบราณ)


กลางทะเลอวกาศที่เวิ้งว้าง
สรรพสิ่งได้ถูกสร้างแปลงไว้
จากดินน้ำลมและไฟ
ก่อเกิดเป็นสิ่งใหม่เรื่อยมา

เมื่อถึงคราวแตกดับ
สรรพสิ่งก็หมุนกลับไปหา
ธรรมชาติเดิมแท้นั้นอีกครา
เวียนกลับไปกลับมาอยู่อย่างนั้น



มีชีวิต              อยู่ไป       ตามวัยขัย
โดยมิได้          ทำดี         เป็นที่อ้าง
ดับตายอย่าง     มีดี           ไว้ชี้ทาง
ทั้งนี้ต่าง          กันมา         ฉันฟ้าดิน

ผู้ตายดี           มีธรรม        เป็นล้ำเลิศ
ดีนำเกิด          ที่อุดม        สมถวิล
มีชีวิต             ชั่วช้า          เป็นราคิน
อยู่เหมือนสิ้น    ชีวา           ไม่ดีเลย

กลอน6 ดี ดีที่หนึ่งคือดีปฏิบัติ                        ควรฝึกหัดความเมตตาใฝ่หาศีล ดีทีสองกตัญญูรู้หากิน                    รักทรัพย์สินรู้จักใช้ใฝ่คุณธรรม ดีที่สามรักพ่อแม่อย่าแปรผัน            กตัญญูรู้พระคุณการุณล้ำ ดีที่สีรักครอบครัวไม่มัวกรรม            รู้กระทำหากินรักถิ่นตน ดีที่ห้ารักประเทศขอบเขตขันธ์          อีกราชันย์ศาสนาพาหลุดพ้น ดีสุดท้ายรักตัวเองอย่าเกรงคน          หมั่นฝึกฝนภาวนาธรรมสร้างกรรมดี

แต่ละดีนี้ฝึกไม่อึกอัก
ดีเพราะรักในคำที่สั่งสอน
ทั้งพ่อแม่ครูบาที่อาทร
ทุกวันนอนยังนึกระลึกคุณ

ทั้งหกดีทำได้ไม่ต้องฝืน
ไม่กล้ำกลืนฝืนใจได้ไออุ่น
มีพระธรรมนำทางช่างการุณ
อันพระคุณรู้ทำจำขึ้นใจ

สุขและทุกข์  มีอยู่  คู่กับโลก

 

จะย้ายโยก  แห่งหน  ตำบลไหน

 

จะสุขบ้าง  ทุกข์บ้าง  ช่างเป็นไร

 

จะทำใจ  ให้เศร้า  ไม่เข้าการ



สองมือเกาะ เกี่ยวกุม สุมความรัก
สองมือถัก เรียงร้อย คอยห่วงหา
สองมือโอบ อิงอุ่น ละมุนตา
สองมือมา เกี่ยวก้อย คอยดูกัน

เสียงเพลงหวาน สานฝัน ในวันนี้
ว่าไม่มี วันจาก หากเหมือนฝัน
มาวันนี้ ไกลห่าง ร้างไกลกัน
มือที่เคย ผูกพันธ์ ขอสัญญา


ฝากลมพลิ้วริ้วรอห่อความรัก
ฝากสลักใจห่วงไม่ห่างหาย
ฝากสายฝนพรมพร่างเคียงข้างกาย
ฝากรุ้งพรายรายล้อมกล่อมนิทรา

ฝากตะวันยามเช้าสายและบ่ายค่ำ
ฝากเมฆดำทำใจให้ห่วงหา
ฝากแสงดาวพราวพร่างกลางนภา
ฝากจันทราดูแลแม้เพียงเงา

ฝากสายน้ำไหลรินแม้สิ้นฝัน
ฝากความห่วงใยกันในวันเหงา
ฝากดูแลตัวไปไม่มีนเมา
ฝากท้องฟ้าคอยเร้าเฝ้ามองเธอ

ฝากคิดถึงพี่น้องและผองเพื่อน
ฝากดาวเตือนพารักไปใกล้เสมอ
ฝากคิดถึงห่วงใยไปให้เธอ
ฝากใจเพ้อให้ลมพัดคอยมัดใจ



   เวลา

           ...คนที่ไม่ทำงานใด ๆ และปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยไร้ประโยชน์ ชีวิตจะเต็มไปด้วยความเกียจคร้าน การปล่อยชีวิตให้ล่วงเลยไปโดยเอาแต่นอน จิตใจจะค่อย ๆ ตกต่ำ สติปัญญาและความสามารถจะถดถอยลงเรื่อย ๆ ผู้ที่ดำรงชีวิตแบบนี้เราเรียกว่า “คนหลับ”...

      

         จุดประทีปแห่งดวงจิต

        ...หากจิตยึดถือคุณธรรมเป็นที่ตั้ง ก็จะสามารถศึกษาสัจธรรมได้อย่างลึกซึ้งและกว้างไกล ในทางตรงกันข้าม ถึงแม้จะได้อ่านหนังสือธรรมะเป็นร้อยเล่มพันเล่มก็จะเหมือน ภาพสะท้อนของดวงจันทร์ในน้ำ เหมือนภาพสะท้อนของดอกไม้ในกระจกเงา ซึ่งมิใช่วัตถุที่เป็นของจริง จะไม่บรรลุผลสำเร็จใด ๆ เลย...

 

    

           เมตตาและกรุณา

        ...เมตตาเป็นบ่อเกิดของการช่วยเหลือโลกมนุษย์ แต่หากปราศจากปัญญาก็จะไม่เป็น “ความเมตตาอันยิ่งใหญ่” ผู้มีปัญญาจึงจะเป็นผู้ที่แสดงซึ่งความเมตตาอย่างมุ่งมั่น ทั้งนี้ ตามหลักธรรมที่ว่า “ความเมตตากับปัญญาเป็นของคู่กัน” ...

   

 

           เปล่งแสงแห่งปัญญาและการหว่านพันธุ์พืชดี

           ... เราควรหว่านเมล็ดพันธุ์พืชดีในจิตใจของเรา เมล็ดพืชที่ดีงอกขึ้นหนึ่งเมล็ดจะทำให้วัชพืชน้อยลงหนึ่งต้น นาที่ร้างจากการไถหว่าน วัชพืชจะขึ้นมาแทนที่ ดังนั้น การกระทำความดีจะต้องกระทำทุกวันทุกเวลา และทำอย่างต่อเนื่อง แม้จะเป็นเพียงการยกมือหรือการย่างก้าว จิตจะต้องคิดถึงแต่การทำกรรมดีตลอดเวลา...

 

หน้า 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6  ถัดไป
รายการที่ 1 - 100 จาก 519 รายการ	หน้า  1  จาก  6  หน้า

หมายเลข	ชื่อเรื่อง	เปิด	บันทึกข้อมูล
00524	สิ่งที่ประเสริฐและไม่ประเสริฐ	548	03-01-2552
00523	ความเจริญด้วยทรัพย์ไม่ประเสริฐ	450	20-11-2551
00522	สตรีก็เป็นบัณฑิตได้	520	16-09-2551
00521	ความเจริญปัญญาประเสริฐที่สุด	666	13-08-2551
00520	อดทนต่อถ้อยคำได้	849	12-08-2551
00519	แม้ตัวเราก็ไม่มี	558	11-08-2551
00518	การกระทำตอบแทนแก่มารดาบิดา	569	09-08-2551
00517	บุคคลที่กตัญญูหาได้ยาก	379	09-08-2551
00516	กำลังจะจากไป	474	09-08-2551
00515	สละเวลาบ้าง	476	09-08-2551
00514	วาจาสุภาษิต	404	05-08-2551
00513	ไม่ละทิ้งสมมุติทางโลก	311	01-08-2551
00512	กรรมย่อมมีกาลเวลาให้ผล	412	01-08-2551
00511	เสื่อมปัญญาชั่วร้ายที่สุด	230	01-08-2551
00510	พรมหมจรรย์	299	30-07-2551
00509	ไม่ควรดูหมิ่นบุญว่าน้อย	369	26-07-2551
00508	สถานที่ควรสังเวช	249	26-07-2551
00507	ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม	282	26-07-2551
00506	ใครจะรู้เวลาตาย	398	25-07-2551
00505	เตือนด้วยพระธรรม	337	11-07-2551
00504	ผู้ไม่เบียดเบียนตนและผู้อื่น	355	02-07-2551
00503	ควรบูชาพระบรมสารีริกธาตุ	366	01-07-2551
00502	บริษัทที่สามัคคีกัน	181	28-06-2551
00501	การให้ย่อมเจริญด้วยบุญ	313	28-06-2551
00500	เพื่อสำรวมและเพื่อละกิเลส	192	26-06-2551
00499	ควรนิ่ง แม้รู้อยู่ก็ไม่พูด	558	26-06-2551
00498	ดุจพระจันทร์ซึงพ้นแล้วจากเมฆ	164	26-06-2551
00497	ท่านทั้งหลายอย่าประมาท	173	26-06-2551
00496	เงินทองนั้นไม่ตั้งอยู่ยั่งยืนเลย	287	26-06-2551
00495	ไม่ว่าเพศใด ปัญญาเกิดได้	180	21-06-2551
00494	เขามาอย่างใด ก็ไปอย่างนั้น	246	21-06-2551
00493	ผู้มีศีลและผู้ทุศีล	172	21-06-2551
00492	สัตว์ทั้งหลายคบกันโดยธาตุ	337	09-06-2551
00491	งานที่ควรทำก่อน	403	05-06-2551
00490	ควรจะเศร้าโศกถึงตน	370	03-06-2551
00489	ตนแลเป็นที่พึ่งของตน	298	02-06-2551
00488	ละอกุศล ทำกุศล	241	31-05-2551
00487	ที่พึ่งอันสูงสุด	324	23-05-2551
00486	ปัญญาเป็นแสงสว่างอันประเสริฐ	506	10-04-2551
00485	รัตนประเสริฐสูงสุด	257	16-03-2551
00484	บุคคลพึงทำลายมานะเสีย	298	12-03-2551
00483	เราไม่ควรทำความโกรธในผู้มีคุณ	351	11-03-2551
00482	ความโกรธ ย่อมย่ำยีคนลามก	296	10-03-2551
00481	อย่าได้กล่าวคำหยาบ	393	09-03-2551
00480	ทุคติมีอวิชชาเป็นเหตุ	124	07-03-2551
00479	จิตขุ่นมัวพาไปสู่ทุคติ	279	05-03-2551
00478	ผู้สันโดษไม่เศร้าโศก	348	04-03-2551
00477	ไกลจากสมถและวิปัสสนา	243	29-02-2551
00476	ท่านมีเสบียงหรือยัง	409	28-02-2551
00475	การให้ธรรมเป็นทาน ชนะการให้ทั้งปวง	308	27-02-2551
00474	ย่อมคืนดีกัน	288	26-02-2551
00473	เมื่อสัตว์ทั้งหลายต่างพากันหลับ	207	25-02-2551
00472	เป็นผู้ให้แสงสว่าง เป็นผู้ให้ดวงตา	177	23-02-2551
00471	ไม่คุ้มครองทวาร ย่อมอยู่เป็นทุกข์	232	22-02-2551
00470	ย่อมเหี่ยวแห้งไปด้วยอำนาจของชรา	256	21-02-2551
00469	ผู้ไม่สำรวมย่อมทิ่มแทงชนเหล่าอื่นด้วยวาจา	586	24-12-2550
00468	เมื่อนรชนถูกความโกรธครอบงำ ย่อมมืดตื้อทันที	312	24-12-2550
00467	เมื่อนรชนถูกความโลภครอบงำ ย่อมมืดตื้อทันที	160	24-12-2550
00466	ชนเหล่าใดดำเนินไปตามมรรคา	253	28-11-2550
00465	การประพฤติพรหมจรรย์อันยอดเยี่ยมในโลก	297	28-11-2550
00464	ขณะอย่าล่วงเลยท่านทั้งหลายไปเสีย	191	28-11-2550
00463	ชนผู้ใคร่ประโยชน์ จึงควรพยายามในกาล	178	28-11-2550
00462	ทำไมจึงไม่แสวงหาประทีป	217	21-11-2550
00456	ภิกษุถูกตักเตือนด้วยวาจา	176	18-11-2550
00455	บุคคลเริ่มตั้งความเพียรในกุศลธรรม	243	18-11-2550
00454	สัมมาปฏิปทาโดยแท้เพราะเป็นฝ่ายวิวัฏฏะ	93	18-11-2550
00453	มิจฉาปฏิปทาเพราะถือวัฏฏะเป็นสำคัญ	94	18-11-2550
00452	ช่างทองปัดเป่าสนิมทอง	178	18-11-2550
00451	ฟังอยู่ด้วยดี เป็นผู้ไม่ประมาท	207	18-11-2550
00450	สัตบุรุษย่อมให้ทานอย่างสัตบุรุษ	194	13-11-2550
00449	สัตบุรุษเป็นผู้มีความเห็นอย่างสัตบุรุษ	115	13-11-2550
00448	สัตบุรุษเป็นผู้มีการงานอย่างสัตบุรุษ	98	13-11-2550
00447	สัตบุรุษเป็นผู้มีถ้อยคำอย่างสัตบุรุษ	89	13-11-2550
00446	สัตบุรุษเป็นผู้มีความรู้อย่างสัตบุรุษ	72	13-11-2550
00445	สัตบุรุษเป็นผู้มีความคิดอย่างสัตบุรุษ	90	13-11-2550
00444	สัตบุรุษเป็นผู้ภักดีต่อสัตบุรุษ	71	13-11-2550
00443	สัตบุรุษเป็นผู้ประกอบด้วยธรรมของสัตบุรุษ	80	13-11-2550
00442	สัตบุรุษย่อมเป็นผู้ประกอบด้วยธรรมของสัตบุรุษ	81	13-11-2550
00441	บุคคลพึงรีบขวนขวายในความดี	261	09-11-2550
00440	พึงอนุโมทนาบุญของสัตว์ทั้งปวง	694	07-08-2550
00439	ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตไม่เที่ยง	1738	17-02-2550
00438	ให้พรตัวเองบ้างดีไหม	1779	31-12-2549
00437	สัตว์ผู้เกิดแล้วทั้งหลาย เป็นผู้ใคร่สุข	1011	13-09-2549
00436	ธรรมทาน ย่อมชนะทานทั้งปวง	1039	08-09-2549
00435	:: ไม่ควรทำบาป	1009	26-08-2549
00434	ผู้ใดไม่ประมาท	744	26-08-2549
00433	ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา	737	23-08-2549
00432	สังขารทั้งปวงเป็นทุกข์	645	23-08-2549
00431	สังขารทั้งปวงไม่เที่ยง	558	23-08-2549
00430	ไม่ใช่มิตรแท้	1180	21-08-2549
00429	พึงกำจัดมลทินของตนได้	629	21-08-2549
00428	ก่อทุกข์ในผู้อื่นย่อมไม่พ้นจากเวร	642	21-08-2549
00427	บุคคลผู้ไม่รู้จักประมาณในโภชนะ	448	19-08-2549
00426	เป็นผู้มีอัธยาศัยแน่วแน่มั่นคง	531	14-08-2549
00425	โทษของทุศีลกรรมทั้ง ๕	663	14-08-2549
00424	การใช้โภคทรัพย์โดยทางที่ควร	476	12-08-2549
00423	สัตว์ทั้งหลายเป็นผู้รับผลของกรรม	550	12-08-2549
00422	เป็นอุบาสกรัตนะ	265	12-08-2549
00421	วิบัติของอุบาสก	431	12-08-2549
00420	เลี้ยงชีพโดยธรรมสม่ำเสมอ	632	12-08-2549

หน้า 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6  ถัดไป